διονυσιάζομαι

(Α διονυσιάζω)

νεοελλ.

κατέχομαι από διονυσιασμό, βακχεύω

αρχ.

1. εορτάζω τα Διονύσια

2. περνώ τη ζωή διονυσιακά, με ξεφαντώματα, άσωτα

3. (μτχ.) Διονυσιάζουσαι

τίτλος έργου τού Τιμοκλέους.